Met veel smaak eet mevrouw van de maaltijden die voor haar klaargemaakt worden. Ze is een lastige eter, altijd al geweest maar maaltijden uit de oosterse keuken gaan er goed in. Ze is niet zo van aardappelen, groente en vlees. Het was daarom verbazend dat ze eigenlijk van de één op andere dag, haar eten niet meer opat, ze werd zelfs boos wanneer ze zag dat het bijvoorbeeld nasi was. Dat krijg ik nu al de hele week, ik moet het niet meer hebben zegt ze opstandig. Ja en wat niet in haar hoofd zit, zit niet in haar kont! Haar uitleggen dat ze niet dagen achter elkaar hetzelfde eten krijgt heeft geen zin. Dus toen ik haar zei wat de pot schaft die dag (bami) werd ze nijdig en weigerde dit te komen eten omdat ze dit al een week lang kreeg.
Blijkbaar is haar smaak veranderd dat komt wel vaker voor bij dementie. Ik had niet veel andere keus qua eten maar bedacht misschien helpt het wanneer ze het ziet. Ik pakte de maaltijd bami die klaarstond en liet ze dit zien, wilt u dit dan eten?, vraag ik haar. Ze kijkt en knikt ja dát wil ik wel eten en inderdaad eet ze even later met smaak haar maaltijd bami. Dit werkte niet elke keer en dan ging ik weer op zoek naar wat wel werkt. Een maaltijd neerzetten en zelf uit zicht gaan hielp ook wel eens alsof ze zich geneerde om te eten met mij erbij. Ze kon luidkeels zeggen dit ga ik absoluut niet eten, dan zat ik te bedenken hoe ik eventueel iets anders klaar kon maken, maar uit mijn ooghoek zag ik dan dat ze haar bestek oppakte en wél ging eten. Zo is het eten elke keer weer een puzzeltje, steeds opnieuw zoekend reageren. Het is niet altijd makkelijk maar zeker wel uitdagend.